126
Jozef in de put
Even over Jozef uit de Bijbel, hij was door zijn eigen broers letterlijk in een put gegooid. Het verhaal is mij natuurlijk heel wat keren verteld en ja… ik heb het zelf later ook vaak verteld aan de kinderen van de kinderdienst. We hebben vele jaren kinderwerk gedaan, met heel veel plezier.
De oorzaak, waarom die broers van Jozef dit deden was jalousie. En ja, als je dat dan vertelde aan de kinderen, dan zei je er natuurlijk direct bij dat jalousie en afgunst vreselijk is. Die broers konden het niet verdragen dat Jozef voordeeltjes kreeg die zij niet kregen.
Uiteindelijk konden die broers het niet langer meer aanzien en gooide Jozef dus in die put. En als ik hier was in het verhaal, zei ik weer tegen de kinderen, 'gelukkig stond er geen water in de put, want anders was hij vast en zeker verdronken en… ja, dan was het verhaal heel anders gelopen'.
Donker moet het wel geweest zijn in die diepe put en aanvankelijk was er ook geen uitzicht op redding. Als ze Jozef hadden laten zitten, was hij daar vast en zeker gestorven. Maar toch gebeurde dat niet, God had hoe dan ook een ander plan met het leven van Jozef. Hoe geweldig, dat God over Jozef waakte en dat ook over ons zal doen, wat er ook gebeurd. Ondanks alles wat er gebeurde, ging God door met Zijn plan. Aan het eind van het verhaal wordt het ook ineens duidelijk, waarom het allemaal zo moest gaan met Jozef. Dat is met ons trouwens ook zo, straks wordt het allemaal duidelijk, waarom God deze weg met ons ging.
Jozef komt dus toch weer uit die put, maar dan verkopen ze hem aan voorbij trekkende handelaren. Dat soort ruwe handelslui, die je zonder problemen als slaaf verkochten, waren er in die dagen genoeg. Zodoende komt Jozef dus tenslotte in Egypte, waar hij moest dienen in het huis van Potifar. Maar God was nog niet klaar met Zijn plan, ook daar blijft hij niet. Al weer wordt hij onrechtvaardig behandeld, hij komt dan uiteindelijk in de gevangenis terecht. Zo'n onderaardse kooi, waar je normaal nooit meer uitkomt. Misschien heeft Jozef het zich wel eens afgevraagd, 'waar is God, waarom laat God al dit onrecht toe in mijn leven'. Misschien heb je dat ook wel eens aan God gevraagd. Maar toch heeft God een plan, niets gebeurt dus zomaar.
Je zal wel eens gehoord of gelezen hebben, hoe het afliep. Het verhaal van de schenker en de bakker. De schenker van de koning zou toch weer vrij komen, maar vergeet Jozef.
Jozef dringt er nog op aan dat als het dan zo ver is dat de schenker weer vrij is, dat hij Jozef niet zal vergeten. Misschien kan hij iets voor Jozef doen, zoals bij de Farao over hem vertellen. Hij zat immers onschuldig vast. Maar je kun lezen in Genesis 40:23 die pijnlijke woorden '…de overste der schenkers dacht niet aan Jozef, maar vergat hem'.
Mensen kunnen je zo gemakkelijk vergeten. Als je alle pijnlijke gebeurtenissen in het leven van Jozef naast elkaar zet, dan zou je bijna denken dat God hem toch ook vergeten was. Ik denk even aan de wanhoop in de put, je eigen broers die je dat aandoen. Later de lange voettocht, als slaaf naar Egypte om daar als handelswaar verkocht te worden. Het onrecht waardoor hij in de gevangenis terecht kwam. Niemand dacht daar meer aan hem. Tenslotte had hij zijn laatste hoop gericht op die schenker van de koning. Maar de Bijbel zegt zo heel duidelijk, de man vergat hem. Hoe kan dat nou zomaar, maar zo gaat het. Er is er maar één die je nooit vergeet en dat is God. Het slot van het verhaal van Jozef bewijst dat. Hij komt toch uit de gevangenis en God verhoogt hem zelfs, tot een koninklijke plaats.
Ik heb me eerlijk gezegd ook wel eens vergeten gevoeld. Maar dat was natuurlijk niet zo, want Jezus is altijd aan mijn zijde geweest, dat weet ik wel. Maar toch voelde het anders, ik weet dus hoe dat voelt. Ik had medelijden met mezelf, mensen hadden me niet eerlijk behandeld.
Maar God zond een vriend, die elke dag bij me langs kwam. Hij kwam binnen en dan had hij een Bijbeltekst voor mij. Hij zei, hij had het speciaal voor mij van God ontvangen, daarna bad hij voor me. De eerste dagen had ik er eerlijk gezegd wel moeite mee, vooral dat hij steeds weer terug kwam. Maar na enkele dagen begon ik van zijn bezoekjes te houden. Ik voelde de oprechtheid en dat zijn woorden kracht hadden. Later begreep ik, God was mij niet vergeten, Hij zond die vriend. Dit was Gods manier om mij te laten zien dat ik niet alleen was. Ik begrijp nu dat ook die moeilijke momenten in mijn leven, Gods plan met mij waren.
Want die moeilijkheden gebruikte God ook. Want alleen dan, midden in de strijd, kun je ontdekken dat je gewoon niet verliezen kan, want met Hem zijn we altijd sterker dan alles wat ons nu overkomt en... wat in de toekomst nog zal komen. Het komt dus goed, niets nee niets kan mij scheiden van Zijn liefde (Rom.8:38). Vandaag moet ik net als die vriend jou bemoedigen. Hou vol, lieve lezer, aan het eind van alles zullen zien dat je toch overwonnen hebt met Jezus.