33
Onze gebeden
Ik moest vandaag denken over de vele geloofshelden die opgenoemd worden in Hebr. 11. Het waren mensen die niet van opgeven wisten, ze gingen door, ze hadden een passie waar ze voor leefden en ja… ook voor wilde sterven. De schrijver van dit prachtige Bijbelboek, welke waarschijnlijk Paulus geweest is, beschrijft mensen die door moeilijke omstandigheden gingen, ze geloofde God en waren daar niet vanaf te brengen. Lees maar over Abraham, Izaäk, Mozes, Jozef, wat een verhaal van Jozef die als slaaf verkocht werd door zijn eigen broers, ten onrechte in de gevangenis terecht kwam. Daar werd hij vergeten, maar God vergat hem niet. God vergeet je nooit, we zijn niet alleen ook al lijkt het zo, net als bij onze koning die nu op een leeg plein stond, maar dat leek dan wel zo, maar toch was het anders. Er waren miljoenen mensen die Hem zagen en zijn toespraak gehoord hebben. Ook wij zijn nooit alleen, God ziet en hoort ons en ja… dat geloof ik nu eenmaal, miljoenen engelen zien ons en wellicht ook de vele verloste kinderen Gods die ons al eerder zijn voorgegaan naar de Heer.
Maar vanmorgen moest ik toch ook even nadenken over de vreemde zinnen waar Hebr.11 mee eindigt, ik stond er vanmorgen mee op. Je kan het, als je wilt lezen in vers 39 en 40 van dat hoofdstuk. Dan heeft dit beroemde hoofdstuk het plotseling over gebeden die niet verhoord werden, ondanks dat er geloof was,… omdat God een beter plan zou hebben, dan de verhoring van dat gelovig gebed. Zo iets zou je niet verwachten aan het eind van zo'n krachtig Bijbelgedeelte, over geloofshelden.
Ik moest hier even over nadenken en ja, ik denk dat veel mensen zich toch ook hierin herkennen. Problemen waar je al lang voor bidt en waar nog steeds geen antwoord kwam. Gelukkig laat God je nooit aan je lot over, dus je moet het niet zo zien dat God voor de afwisseling maar een keer niet wil antwoorden.
Ik moest denken aan iemand die inmiddels bij Jezus is. We waren nog gemeenteleiders en in onze gemeente werd altijd sterk de nadruk gelegd op het gebed. En we hadden in verhouding altijd behoorlijk bezochte gebedsbijeenkomsten. Ik herinner mij o.a. een lieve vrouw, ze bezocht onze diensten erg trouw. Ze had een kleinkind waar ze zich enorme zorgen over maakte. De jongen was aan de drug verslaaft en dat dreigde helemaal verkeerd te gaan. Menigeen zag het met deze jongen niet meer zitten. Maar oma kon de jongen in het gebed niet loslaten. Ze hadden alles gedaan wat ze konden om de jongen tot inkeer te brengen, maar niets hielp. Wij hoorde haar altijd bidden op onze gebedsdiensten, vol vuur en geloof voor die kleinzoon, jaar in jaar uit. Ze hield nooit op. Maar helaas, in haar leven heeft ze de verhoring van haar gebed niet mogen meemaken. Op een dag stierf ze en ging ze naar Jezus. Je zou zeggen dat haar gebed dus geen nut heeft gehad, maar dan vergis je je beslist.
Ik weet het zeker, gebed is eeuwig, het verdwijnt dus nooit, God bewaart onze gebeden en is machtig om ze te verhoren, zelfs na ons heen gaan. Zo was het bij die zuster ook, voor ons was ze ook een held, een gebedsheld. Enkele weken na haar overlijden, ontmoette die kleinzoon op straat iemand, die na een gesprekje met hem uitnodigde voor een evangelisatie bijeenkomst. En daar gebeurde het wonder waar oma zolang voor gebeden had. Hij kwam tot bekering en later in een afkick programma, kwam hij van zijn verslaving af. God verhoorde het gebed, maar wel op Zijn tijd en Zijn manier.
Misschien, is jou gebed ook nog niet verhoord. Geef het nooit op. Hou vast, blijf gewoon doorgaan, ook al lijkt het nutteloos, gebed is nooit nutteloos, God hoort naar onze gebeden.