Bemoedigingen uit Gods Woord

Bemoedigingen-20 vanuit Gods Woord

Beschikbaar

We zijn allemaal geroepen in een algemene roeping, om b.v. een zegen te zijn voor anderen. God wil ons allemaal ook gebruiken om Zijn naam hier op aarde te verheerlijken. We zijn dus niet zomaar hier op aarde, maar God heeft altijd een plan en een bestemming voor ons allemaal.
Die bestemming is zeker niet iets wat alleen ver weg in de toekomst ligt, maar het is iets wat vandaag kan beginnen. U mag vandaag al de persoon zijn zoals God die bedoeld heeft, om vooral tot zegen te zijn voor anderen. We kunnen vandaag anderen helpen met de talenten en de mogelijkheden die God ons gegeven heeft. En… u heeft altijd tenminste één talent van God ontvangen (Lees maar in Mat.25: 15).
Dit heeft alles te maken met onze roeping en bestemming of het plan wat God al met ons leven had, al voordat we geboren waren. Als we gewillig zijn en dus beschikbaar voor God, is onze bestemming en roeping al vast, het is namelijk Gods plan met ons en we mogen dat ook gaan ontdekken.
Nu is het mogelijk dat je zelf denk niet bekwaam genoeg te zijn voor een taak of roeping. Laat ik je dan bemoedigen. Het is niet zo dat onze beperkingen een verhindering zijn voor God, om je een roeping te geven en je in te schakelen in zijn plan. Bovendien, sommige mensen die echt een roeping van God ontvingen voor een leiders taak in de gemeente, voelde zich juist eerst onbekwaam en dachten het niet aan te kunnen. Bijbels gezien is ook dat dus niet vreemd. Het gaat er dus niet om of we geschikt zijn, maar wel of we beschikbaar zijn.
In de levens van Mozes, Petrus, Paulus en Abraham zien we voorbeelden van Bijbelfiguren die roepingen kregen die lang niet zo goed bij hun persoonlijke karakter pasten. Hier volgen een paar voorbeelden, van Mozes, Gideon en Jeremia. Ze protesteerde zelfs tegen God en zaten feitelijk helemaal niet op hun roeping te wachten.

• - Mozes: God riep hem om naar Farao te gaan. Mozes sprak tegen God: "wie ben ik? … en wat moet ik dan zeggen? … ze zullen me vast niet geloven en niet naar me luisteren … ik kan niet de juiste woorden vinden … stuur toch liever iemand anders" (Exodus 3 en 4). Maar…. God veranderde niet van mening, Hij koos toch voor Mozes ondanks al zijn beperkingen.
• - Gideon: God riep hem om Israël te verlossen van de Midianieten: maar hij zei tegen God "hoe zou ik Israël kunnen bevrijden? Mijn familie betekent niets en ikzelf ben de jongste van de familie…." (Richteren 6:15). Maar ook nu veranderde God niet van mening. De Heer wist precies wie Hij hebben moest
• - Jeremia: Hij voelde zich veel te jong om een profeet te zijn: Hij zei "Nee, HEER, mijn God! Ik kan het woord niet voeren, ik ben te jong." (Jeremia 1:6). Maar God dacht er heel anders over en riep hem in Zijn dienst als profeet, ondanks zijn jonge leeftijd.
God gaf ze de kracht en de bekwaamheid, daardoor waren ze toch in staat om hun taak en roeping te volbrengen. Natuurlijk, bekwaamheden en opleiding van de gelovige spelen ook een rol, maar ze mogen Bijbels gezien niet beslissend zijn voor iemands roeping. Laten we nooit vergeten, God heeft in feite onze bekwaamheden niet nodig, wel onze beschikbaarheid.
Ondanks hun tegen argumenten zijn alle drie genoemde personen Godsmannen geworden. We leren hieruit. Als God je roept voor een taak, dan zorgt Hij ervoor dat je de taak ook kunt volbrengen. Hij kan ook zelfs talenten en bekwaamheden erbij geven die we eerst niet hadden. Sterker nog, God maakt juist geloofshelden van mensen die zichzelf onbekwaam vinden maar die zich wel beschikbaar stellen. God zou het ook heel goed zonder ons kunnen doen. Maar Hij wil uit liefde met ons samen werken. Gods vraag aan jou is, 'ben jij beschikbaar'.

Gebed is eeuwig

Ik zat deze week het verhaal te lezen over Absalom, de zoon van David. Wat een indrukwekkende geschiedenis, het is beslist een boeiend verhaal. Die Absalom heeft ongetwijfeld zijn vader veel verdriet aangedaan. David heeft hem ondanks zijn gedrag, steeds opnieuw een kans willen geven. Maar de jongen wilde niet, ondanks dat bleef David onvoorstelbaar veel van Absalom houden. Als het er uiteindelijk op aan komt dat Absalom gevaar gaat lopen, dan doet David er nog alles aan om dat te voorkomen. Hij vraagt zijn legeroverste hem ook met zachtheid te behandeling, moet je nagaan. Tenslotte rouwt David over het verlies van zijn zoon. Wat een vader liefde.

Ik vraag me altijd af wat ik hier nu uit mag leren. In de eerste plaats natuurlijk had David iets van het hart van God begrepen. Hij heeft ons ook onvoorstelbaar lief. Ik geloof beslist dat God pijn heeft als iemand, ondanks Zijn liefde toch de verkeerde weg op gaat. Misschien is dat wel een klein beetje te vergelijken met wat David voelde en ook wat veel ouders vandaag soms voelen.
Even tussen door. Ik predikte vele jaren geleden in een samenkomst ergens in ons land, over de liefde van God voor ons kinderen. En ook dit, God kent het hart van ouders, die soms pijn hebben over één van hun kinderen. In die prediking had ik het dus ook over Absalom en wat zijn vader David voelde. Het was trouwens een enorme bewogen dienst, veel mensen werden diep vertroost en wel door God zelf.
Na afloop kwamen ook verschillende mensen naar me toe voor gebed en ik herinner mij speciaal een moeder. Ze vertelde me dat haar dochter drugsverslaafd was en dat ze haar kind de deur moest uitzetten, het moest, het kon gewoon niet anders. Maar toen riep ze onder tranen uit, 'maar ik hou nog steeds van haar en het doet pijn'. Ik herinner mij dat ik echt een troostwoord van de Heer voor haar had. Namelijk 'dat God haar pijn begreep en dat Hij haar dochter lief had, ongeacht wat ze doet, Hij blijft van haar houden en Hij zal haar zeker niet loslaten'.
En ja, de gebeden van ouders voor hun kinderen zijn van groot belang. Die gebeden verdwijnen namelijk niet, het is niet zoals een archief wat niet meer van belang is, op een dag wordt het vernietigd. Zo is het niet bij God, zelfs onze tranen worden door God bewaard (Ps.56:9) en ook onze gebeden. God vergeet ze niet, Zijn archief is eeuwig.
Ik herinner mij ook een andere oude vrouw, ze bezocht onze gebedsdiensten erg trouw. Ze had een kleinkind waar ze zich enorme zorgen over maakte. De jongen was aan de drug verslaaft en dat dreigde helemaal verkeerd te gaan. Menigeen zag het met deze jongen niet meer zitten. Maar oma kon de jongen in het gebed niet loslaten. Wij hoorde haar altijd bidden op onze gebedsdiensten, vol vuur en geloof voor die kleinzoon, jaar in jaar uit. Ze hield nooit op, we kende haar gebed inmiddels. Maar helaas, in haar leven heeft ze de verhoring van haar gebed niet mogen meemaken. Op een dag stierf ze en ging ze naar Jezus. Je zou zeggen dat haar gebed dus geen nut heeft gehad, maar dan vergis je je beslist. Ik weet het zeker, gebed is eeuwig, God bewaart onze gebeden en is machtig om ze toch nog te verhoren, zelfs na ons heen gaan. Zo was het bij die zuster, enkele weken na haar overlijden, ontmoette die kleinzoon op straat iemand, die na een gesprekje met hem uitnodigde voor een evangelisatie bijeenkomst. En daar gebeurde het wonder waar oma zolang voor gebeden had. Hij kwam toch tot bekering en later in een afkick programma, kwam hij van zijn verslaving af. God verhoorde het gebed, maar wel op Zijn tijd en Zijn manier. Misschien, is jou gebed ook nog niet verhoord. Geef het nooit op. Hou vast, blijf gewoon doorgaan, ook al lijkt het nutteloos, gebed is nooit nutteloos, God hoort naar onze gebeden.

Habakuk

Verlies nooit de moed, ook al begrijp je niet de weg die God met je gaat. Vandaag wil ik daarover iets leren van de profeet Habakuk in de Bijbel, ik heb het Bijbelboek nog eens gelezen. Je kunt gerust zeggen dat Habakuk het beslist niet meer zag zitten. Alles om hem heen zat ook tegen, hij zegt letterlijk dat hij het gevoel had alleen nog maar te kunnen jammeren en klagen. Je heb christenen die denken dat kinderen van God het altijd mee zit in het leven en dat je dus nooit eens een slechte dag kan hebben, of zo'n moment dat je jezelf terneergeslagen voelt. Maar ik denk toch dat het helemaal niet ongewoon is als je dat overkomt en dat we er zelfs allemaal wel eens last van hebben. We zijn mensen en we hebben gewoon elke dag weer kracht van God nodig. Wat ik zo enorm waardeer in de Bijbel is de eerlijkheid. De Bijbel vertelt ons b.v. openlijk over de fouten van David, zijn diepe val, maar ook zijn belijdenis aan God. Het staat er allemaal in en het is niet zonder reden. God weet wie wij mensen zijn, ook wij maken fouten en doordat we die gebeurtenissen in de Bijbel lezen en vooral herkennen, leren we dat we ook dan bij God terecht kunnen. Hij wijst ons nooit af, maar Hij wil ons juist op de moeilijkste momenten tegemoet komen, kracht geven en troosten. Habakuk had het dus gewoon niet meer, het water steeg hem tot aan de lippen. Als je het boek Habakuk helemaal wil lezen, moet je af en toe wel even stoppen en op adem komen, zoveel ellende wat die profeet allemaal beschrijft. Maar dan gebeurt er iets, dat waarschijnlijk moeilijk in woorden uit te leggen was. Habakuk beschrijft het in ieder geval niet in duidelijk bewoordingen, maar we begrijpen wel dat er plotseling iets wakker werd in hem. Het is volgens mij de kracht van God in hem, die sterker was dan al zijn klagen en jammeren. Het overstijgt het allemaal.
Misschien heb jij het ook al eens meegemaakt en dan snap je het helemaal. Dus, je ziet het even niet zitten en je klaagt wat af bij de Heer en dan komt er iets, een Bijbeltekst, een lied, misschien deze bemoediging wel, of.. gewoon maar een ingeving van Gods liefde waardoor ineens heel erg blij wordt. Je lacht letterlijk door je tranen heen. Je snapt nog steeds niet waarom God al die narigheid toe liet in jou leven, maar ineens zie je in plaats daarvan Gods grootheid. Zijn liefde is duidelijk sterker, je voelt het gewoon van binnen (lees ook maar eens Efeze 3:16). Habakuk voelde het ook ineens, lees maar in Habakuk 3:17,19. Hij roept het ineens uit, '..al zou alles tegen zitten, geen vruchten aan de vijgeboom en aan de olijfboom en de akkers leveren ook al niets op..'. Dus je hebt je best gedaan, hard gewerkt en alles.. en alles.. wat je deed leverde gewoon niets op. 'Al zou dat zo zijn en.. al zou er nog veel meer gebeuren wat tegen zit, dan nog… ja dan nog… dan zal ik juichen en jubelen..' zegt de profeet in 'mijn' God. Dan zegt hij er achteraan, 'want de Heer is mijn kracht, Hij maakt mijn voeten als een hinde'. Ik heb over zo'n hinde nagedacht. Dat is een vrouwtjes hert, wat enorme sprongen kan maken. Hij springt over heuvels heen, als ze goed op snelheid is, dan lijkt het wel of dat dier aan het vliegen is, omdat zijn poten nauwelijks nog de grond raken. Dat lijkt volgens mij op wat Habakuk heeft meegemaakt. God gaf hem bovennatuurlijke kracht en plotseling kreeg hij de kracht om over alles wat hem nog hinderde te springen, net als zo'n hinde. De profeet zeg ook van die ervaring '..Hij doet mij treden op mijn hoogten..' Ik begrijp hieruit, dat hij er gewoon overheen kon springen door de kracht van God. Dat betekent overigens niet dat zijn problemen nu weg zijn, maar hij draagt het niet meer op zijn schouders, waardoor hij bijna dreigde te bezwijken. Het wordt dus lichter voor hem, hij springt er a.h.w. over heen, hij dus toch verder en God geeft hem de kracht. Daarom kon hij het leven aan.

Bemoedigingen-21 vanuit Gods Woord

Vriendschap

Mensen in de wereld pronken maar wat graag met hun vrienden. Want veel vrienden betekent dat je populair bent en wie wil dat nou niet. Het begint al op school, de meeste kinderen willen er graag 'bij' horen, ik bedoel dus bij de populaire jongens en meisjes. Daarvoor heeft men heel wat over. Bijvoorbeeld, wat voor een merkkleding draag je, want de mening van de groep is steeds belangrijk. Het geeft soms spanningen in het gezin waar je uitkomt, want niet alle ouders kunnen hun kinderen dure merkkleding geven. En tegenwoordig gaat het om nog veel meer, zoals: de juiste smartphone, de juiste laptop en nog veel meer. Als je volwassen wordt dan verandert er wel veel, maar sommige dingen komen op een andere manier toch weer terug. Vrienden, of anders gezegd relaties blijven belangrijk, daar moet je aan werken en in investeren, men noemt het tegenwoordig netwerken.

In mijn leven veranderde alles toen Jezus in mijn leven kwam, dus ook dat netwerken. Vrienden werden minder belangrijk en sommige lieten me ook in de steek. Jezus werd toen niet alleen mijn Verlosser, mijn Geneesheer, de Doper in de Heilige Geest, maar vooral ook … mijn Vriend. Jezus heeft ook gezegd dat Hij onze vriend wil zijn. Zo zei Hij tegen Zijn discipelen in Joh.15:14, '..gij zijt Mijn vrienden..' en Hij heeft het ook tot mij gezegd 'jij bent Mijn vriend'. Hij weet ook mijn naam (Jes.43:1) en waar ik woon, sterker nog Hij is gewoon bij mij komen wonen (Joh.14:23).

De vriendschap die Hij aanbiedt is echt, want Hij heeft mij als vriend ook volledig aanvaard. Dat was eerst onmogelijk vanwege de zonden waar ik aan vast zat, maar Jezus maakte mij los, mijn hemelse Vriend betaalde zelfs mijn schuld aan het kruis en schonk mij vergeving. Ik weet niet of je ooit een schuld hebt gehad, waarvan je dacht 'hier kom ik nooit meer vanaf'. Helaas zijn er nog heel wat in ons land, ik bedoel dus zo'n schuld waar je 's nacht van wakker ligt. En dan, met heel veel moeite, jaren van zuinig zijn, extra werken etc., komt de dag eindelijk dat de laatste rekening betaald wordt. Dan kun je jezelf feliciteren en ja.. ik zou een dansje maken, misschien wel slingers ophangen.

Maar het wordt toch nog wat anders als er een vriend is die jou schuld, gewoon even aflost. Klaar, je kijkt je weldoener nog even verbaast aan, meent hij of zij dan nu, jawel, je bent er vanaf. Zo was het in mijn leven. Ik kwam op jonge leeftijd tot bekering. Ik kende het evangelie wel, maar het drong toen nog niet tot me door. Ongeveer zoals je slaperig achter de TV kan zitten en het programma dringt niet door, je ziet eigenlijk niets. Zo zat ik in de samenkomsten. Tot de heilige Geest plotseling tot me doordrong, het was gewoon een lied over de vergevende liefde van God, toen brak de muur af waar ik achter zat. Ik hoorde ineens de stem van Jezus, "Mijn kind Ik hou van je, Ik heb je schuld vergeven en Ik wil je vriend worden". Vanaf die dag ben ik nooit meer alleen geweest.

Mijn vrouw en ik zijn al heel wat jaren gelukkig getrouwd en ik zei in het begin van deze bemoediging al, mijn vrouw is mijn beste vriendin. We zouden elkaar niet graag missen. Toen mijn vrouw een jaar geleden ernstig ziek werd, dacht ik even dat ik haar toch zou moeten missen. Het overviel me en ik wist me even geen raad. Maar tijdens het gebed met iemand samen wist ik het weer. Mijn hemelse Vriend sprak duidelijk tot mij, ik hoefde niet te vrezen. Ik ben onverbrekelijk met Jezus verbonden, zelfs de dood kan geen scheiding maken (Rom.8:38). En zelfs al zou ik alleen verder moeten, die Vriend draagt mij overal door heen. Gelukkig kwam het toch weer goed met mij vrouw.

Ik weet dat God ook diep geniet van de vriendschap met mij en dat maakt mij intens gelukkig. Ook weet ik, dat geen enkele vriendschap tot bloei kan komen als we nooit tijd hebben. Zo is het met de Heer, ik moet dus wel ook zelf investeren in mijn relatie met Jezus. Hij wacht echt op mij in mijn stille tijd. Hij wil dat contact met mij, dat komt gewoon omdat Hij zielsveel van mij houdt. Heb jij trouwens vandaag al met Hem gesproken? Hij verlangt intens naar jou, Hij wil als een vriend met je omgaan.

Jezus nodig

Het zal je maar gebeuren, Petrus had de hele nacht gevist en dan vang je helemaal niets. Je leest de geschiedenis in Lucas 5. Dat moet een behoorlijk domper zijn geweest voor Petrus, die bijna als visser geboren was. Je kunt zeggen, hij wist bijna alles van vissen, maar al die ervaring hielp hem op dat moment niet. Ik denk dat we allemaal wel eens zo vastgelopen zijn.

Ik zelf moet nu even denken aan vele jaren geleden, toen we nog regelmatig onze evangelisatie diensten hielden. God heeft ons in veel samenkomsten enorm gezegend. We zagen heel wat mensen tot de Heer komen en de Heer deed ook grote wonderen. Maar zo is het in het begin niet geweest. Daarbij herinner ik mij vooral die eerste diensten. We hadden er echt alles aan gedaan om de zaal vol te krijgen. Alle adviezen die we kregen van ervaren mensen, hadden we opgevolgd. We hadden b.v. tienduizenden folders huis aan huis verspreid, persberichten in de krant, openluchtdiensten gehouden, grote posters aan de weg, een goed kinderprogramma en nog veel meer. Feitelijk waren we ook vissers, maar dan vissers van mensen, maar ook wij vingen niets.

Het werd dus geen succes, althans dat voelde we zo. Er kwamen namelijk geen mensen tot de Heer en daar hadden we nu juist zo op gehoopt. Maar achteraf gezien leerde we er wel van en later hebben we ook pas goed begrepen hoe waardevol dat was. We leerde in de eerste plaats te volharden en ook dat we met een geestelijke strijd te maken hadden en dat de duivel nu eenmaal niet zomaar mensen zal prijsgeven. Zodra hij zich aangevallen voelt zal hij zich verweren en probeert hij je vooral te ontmoedigen.

Maar er is iets wat nog veel belangrijker is, wat we moesten leren en dat is dat we in onze eigen kracht en zelfs met al onze goede bedoelingen, niets tot stand zouden brengen. We hebben Jezus nodig en vooral, Hij wil het stuur in handen nemen. De resultaten van onze evangelisatie acties waren helemaal niet afhankelijk van het programma wat we hadden, maar nog veel meer van de zegen en de leiding van God. Daarvoor is gebed nodig en vooral moesten we leren te luisteren naar de aanwijzingen van de Heer.

Petrus moest vooral ook leren dat hij Jezus nodig had en dat hij zonder Hem tot niets meer instaat zou zijn. Voorheen bepaalde hij wel wat er ging gebeuren, hij had zelf de leiding in handen, maar nu wilde Jezus de leiding van hem over nemen. Daarom dat God het toeliet dat hij vast liep en dat hij die nacht dus niets ving. Geen vis betekende waarschijnlijk geen voedsel, misschien ook wel geen inkomsten.

Maar toen kwam Jezus aan boord en Hij zei hem opnieuw zijn netten uit werpen. Petrus verzetten zich even, hij dat al gedaan en dat had toen niets opgeleverd, moest hij dat dan nu weer gaan doen. Maar er was wel degelijk nu een verschil, Jezus gaf nu de opdracht en toen deed hij het toch maar. Hij zegt het zo mooi tegen Jezus, '.. maar.. op uw woord Heer, zullen we de netten weer uitwerpen..'. Het verhaal vertelt dan dat ze toen een enorme hoeveelheid vis vingen, zelfs zo dat de netten dreigde te scheuren en ze de hulp van andere schepen daarbij nodig hadden. Wat een verbazing bij Petrus, wat een les voor de rest van zijn leven.
Voor ons is dat niet anders. We kunnen niets in eigen kracht, we hebben Jezus nodig. Bij alles wat we doen of ondernemen moeten we leren om eerst met Hem te spreken. Vandaar dat het contact met de Heer, onze dagelijkse omgang met Hem, van groot belang is voor een kind van God.
Misschien zit je ergens mee wat je erg moeilijk valt. Stop er mee om het op je eigen manier te doen, luister niet te veel naar de aanwijzingen van mensen. Vlucht vandaag even weg uit de onrust van de wereld, de vele geluiden van telefoon, internet en televisie, zoek de rust met de Heer op. Dat zijn de momenten dat God tot je wil gaan spreken, wacht even tot je Zijn stem verneemt. Mensen die tijd nemen om 'bij' Jezus te zijn, ervaren ook Zijn aanwezigheid (Joh.14:21). Met Jezus in contact, dan gaan de dingen anders, dan neemt Hij de leiding.

Doorgrond mij

Vanmorgen heb ik even die ontroerende woorden van David uit Psalm 139:23, 24 gelezen en daarna heb ik het voor me zelf hardop na gebeden.

Hier komt het: 'Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, toets mij en ken mijn gedachten; zie, of bij mij een heilloze weg is, en leid mij op de eeuwige weg'.

Als je wilt kun je het David ook even na bidden, liefst ook hardop. Normaal ben ik er niet zo voor om gebeden na te zeggen van elkaar, maar in dit geval is het anders, dit is van God zelf, een gebed wat de Geest van God in het hart van David legt.

De vraag die David in zijn gebed aan God stelt is in eenvoudige woorden gezegd dit: 'Heer kijk alstublieft diep van binnen in mij, kijk naar wat ik denk, wat ik voel en wat ik doe. Misschien is er iets in mijn leven waarin ik verkeerd ga. Een beslissing die fout is of iets wat door gewoonte zo gewend is door mij, dat ik het gewoon niet meer opmerk, maar U keurt het toch af, help me dan, spreek tot mij en leidt mij op Uw eeuwige weg'. Naar aanleiding van dit gebed, vroeg ik me vanmorgen af, 'moeten er dan nog dingen in mij veranderen'. En ja, het eerste wat dan in mij opkomt is een gevoel van opluchting. Al mijn zonden zijn gelukkig al door Jezus gedragen aan het kruis, ik ben ook voor eens en voor altijd geheiligd in het offer van Jezus Christus (lees Hebr.10:10). Dat is dus klaar en ik belijd dat ook, om die reden ben ik dus ook zeker van mijn behoudenis, Jezus zal mij niet afwijzen vanwege mijn zonden.
Mocht de duivel jou ooit nog proberen aan te klagen en je oude fouten weer eens tevoorschijn halen, dat kan hij erg goed, dan mag je hem gerust wegsturen in Jezus naam. Ik wil je nu even iets vertellen van jaren geleden. Een lieve vrouw beleed in een gesprek aan mij, wat ze allemaal verkeerd gedaan had in haar leven. Ik had haar al gezegd, dat ze dat helemaal niet aan mij hoefde te vertellen, maar ze stond erop. Ze liep namelijk elke dag met een schuldgevoel rond en sliep daar soms niet van. Ze was vele jaren terug getrouwd geweest en ze had haar man verlaten, achteraf gezien zonder goede reden. Haar man was inmiddels allang overleden en haar kinderen die inmiddels volwassen waren, hadden haar allemaal vergeven. Maar ze had haar ex persoonlijk nooit om vergeving kunnen vragen en nu klaagde het haar aan. Ze vroeg me, zou Jezus mij nog kunnen vergeven, hoe zit het nu met mijn behoudenis.
Ik zei tegen haar. 'Weet u, wij allemaal maken fouten en sommigen fouten zijn gelukkig te herstellen en de Heer vraagt ook van ons om dat dan te doen. Maar soms is het niet meer mogelijk, zoals in uw geval. Gelukkig mag u dan toch weten, dat Jezus ook voor die zonden gestorven is aan het kruis en het bloed van Jezus is krachtig genoeg om u ook daar van te reinigen'. We zijn door Jezus 'vergeven' mensen geworden. In Efeze 1:7 staat zo mooi 'in Jezus hebben we de vergeving..', dus we hebben vergeving van al onze zonden, wat ik vroeger ook heb gedaan en wat ik eventueel vandaag nog verkeerd doe etc.. De duivel probeert je wel aan te klagen, maar hij heeft geen recht van spreken, mijn hemelse Advocaat heeft het bewijs in Zijn lichaam, dat de straf voor mijn zonden betaald is. Dat bewijs zijn de littekenen van Zijn kruisiging, wat Hij eeuwig zal dragen voor mij. Ik heb daarna met die vrouw gebeden en die demon van aanklagen heb ik weggestuurd in Jezus naam. Ze was na het gebed zichtbaar opgelucht.
Maar ja, nu even terug. Wat moeten we dan met zo'n gebed van David, hij zegt 'Heer wilt U even kijken of er verkeerde wegen in mij zijn… en leidt mij dan op Uw weg'.
Vanmorgen werd het me weer duidelijk. Ondanks dat ik vergeven ben, moet ik nog wel veranderen (2 Kor.3:18). Maar sommige mensen denken dat veranderen betekent, volmaakt worden, dus foutloos en anders kom je er straks bij de Heer niet in. Wat een leugen van de duivel. Je wordt nooit volmaakt in je eigen kracht, al onze pogingen daartoe lopen beslist op niets uit. Nee, veranderen betekent, steeds meer op Jezus gaan lijken en ook dat is Gods werk in mij. De Heer is met me bezig en Hij maakt het werk aan mij zeker af. Ik heb vanmorgen weer gebeden, 'verander mij Heer, zodat de mensen om mij heen Jezus in mij zullen zien'.

Bemoedigingen-22vanuit Gods Woord

Laat je niet beroven

Vanmorgen las ik in mijn gebedstijd weer eens dat beroemde verhaal van David in 1 Sam.30, die totaal kaal geroofd was door de Amalekieten. Die Amalekieten waren in die tijd een serieuze plaag in Israël. Ze kwamen op als ongedierte, zoals we b.v. wel eens lezen van een sprinkhanen plaag in Afrika, die in een korte tijd alles wegvreten. Alles blijft kaal achter, de hele oogst is weg, de bomen zijn kaal, al het groen is weg… want die beesten lusten echt alles. Zo was het met die Amalekieten, ze beroofde Israël van alles en ze kwamen ook juist als Israël de oogst wilde binnen halen. Dan bleef Israël dus met niets over.
David maakt het ook mee, die rovers namen echt alles mee, zijn vrouwen en kinderen, alles wat hij bezat aan vee etc.. En het beetje wat eventueel nog over was, hebben ze ook nog met vuur verbrand. Toen David het zag, zakte hem de moed in de schoenen. Hij had letterlijk niets meer over. Daarbij kwam ook nog dat hij ten onrechte de schuld kreeg van de mensen die bij hem waren, ze meende om één of andere domme reden, dat het zijn schuld was en wilde hem zelfs daarvoor gaan stenigen.
In 1 Sam.30: 4 – 6 staat dat ze huilde tot ze niet meer konden, maar daarna kreeg David het nog meer benauwd, want het volk begon hem de schuld te geven. Misschien zijn er mensen die mijn bemoediging van vandaag nu lezen en die er iets in herkennen. Ik weet niet of je om één of andere reden ooit zo gehuild hebt als David,… dus tot je niet meer kon en ook… dat je de schuld kreeg terwijl je van jezelf weet dat het gewoon niet waar is. Als je wilt mag je me schrijven, ik kan in ieder geval voor je bidden.
Met David komt het uiteindelijk toch nog goed. In dat moeilijke moment ging hij niet alle beschuldigingen weer leggen, maar we lezen dat David tot zijn God ging en dat hij uiteindelijk alles, in opdracht van God, weer terug mocht halen wat van hem geroofd was (vers 18).
Jezus heeft het ook over een rover die komt om te stelen (Joh.10:10), namelijk de duivel. Nu praat ik niet graag over de duivel en bij de meeste christenen is dat ook zo. Maar soms is het toch goed om het nog eens even te benoemen. Want ook christenen worden soms beroofd door die rover. Wat steelt hij dan, wel ik denk aan vrede, vreugde, kracht, goddelijke rust of wellicht de zalving van de heilige Geest die op je rustte. Je voelt je gewoon uitgeblust, geestelijk moe en gestrest.
Ik zeg het eerlijk, het overkwam me ook wel eens. Ik ben God dankbaar voor de Bijbel, ik geniet er nog iedere dag van. Maar vooral ook van de verhalen van gewone mensen, net als jij en ik, die het ook wel eens moeilijk hebben. Ik leer van de manier waarop ze er uiteindelijk weer uit kwamen en hoe God ze hielp, want daar herken ik me in. Als je een levensbeschrijving van iemand zou lezen en het is alleen maar succes en glorie, dan komt dat bij mij in ieder geval ongeloofwaardig over. Maar als je leest van teleurstellingen en tegenslagen en ondanks dat, kwam er overwinning, dan kun je er iets van leren, dat is echt.
Nu weer even over David die beroofd werd door die Amalekieten. Dat volk is Israël zeker niet onbekend, je kunt wel zeggen dat ze de aartsvijanden van Israël waren. Ze leverde al strijd tegen Amalek, toen ze nog op reis waren door de woestijn. We lezen daar o.a. van in Deutr.25:17,18 waar staat dat Amalek en stiekem volk was. Ze wachtte tot Israël was langs getrokken en dan vielen ze het volk in de achterhoede aan, waar de zwakkere waren, de vermoeiden en de ouderen.
Dat is precies wat de duivel, die rover doet. Hij weet precies wanneer hij je moet aanvallen, dus op je zwakste momenten, als je net stress van je werk heb, of ruzie thuis, of er zijn mensen die jou van iets beschuldigen net als David, of je voelt je lichamelijk vermoeit en ga zo maar door. Je bent even niet optimaal en de duivel weet het precies. Dan begint hij van je te stelen, er blijft niets van je vreugde en vrede over en je blijft kaal gegeten achter.
Maar vandaag heb ik een boodschap voor je, d.i. 'je hoef het gewoon niet langer te accepteren dat die rover je komt kaal eten. Hij heeft er eenvoudig het recht er niet toe. Jezus heeft hem alle rechten ontnomen aan het kruis. Hij is al verslagen.' Accepteer het gewoon niet meer, want je bent sterker door Jezus. Er staat in 1 Petr.5:9 over de duivel '..weersta hem en hij zal van je wegvluchten'. Doe wat David deed, de Bijbel zegt, 'hij sterkte zich in de Heer'. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat hij daarvoor zijn harp heeft genomen en is begonnen zijn God te gaan prijzen. In ieder geval kwam z'n kracht terug, stress verdween en later haalde hij zelfs al het geroofde weer terug (vers 18).

Te druk

Misschien heb je ook meegemaakt. Ik was heel erg druk en op een dag liep ik vast. Mocht je dat herkennen dan heb ik vandaag een speciaal woord voor jou. Figuurlijk gesproken, kun je niet voor of achteruit en ook niet links of rechts. In zo'n situatie is er altijd maar één uitweg en dat is de weg naar boven, dus naar de Heer, want God heeft nog altijd hoog-wegen van verlossing. In ons geval deed de Heer het zo, Hij tilde ons boven onze omstandigheden uit en wees ons een nieuwe weg.

Nu weet ik niet precies waarom ik dit nu vanmorgen zo moest opschrijven van de Heer, maar ik ben vandaag opgestaan met deze gedachten. Mogelijk voel jij dat God tot jou spreekt. Ik bid er in ieder geval voor. Ik moest er ook even bij zeggen, dat Jezus toch altijd dichtbij je is, ook al merk je dat niet altijd direct en Hij wil vandaag graag tot je spreken.

Mijn eigen ervaring is, dat de Heer soms wil dat we even tot stilstand komen en eindelijk tijd gaan nemen om alleen met Hem te zijn, zodat Hij weer tot ons hart kan spreken. Dat is in het kort ook de boodschap die op mijn hart ligt voor deze bemoediging.
Neem alsjeblieft even de tijd om deze bemoediging te lezen, want God heeft iets tegen je te zeggen. Tegenwoordig moet alles snel. Sommige mensen sappen het liefst van het ene programma naar het andere. Alles graag zo kort mogelijk. Helaas, als je echt God tot je wil horen spreken heb je even tijd nodig.
De Heer heeft mij geleerd om tijd te reserveren voor Hem en niet alleen maar druk bezig te zijn. Per dag neem ik nu eerst tijd om met Hem alleen te zijn. Begrijp me niet verkeerd, dat betekent niet dat ik wil oordelen over andere mensen die dat kennelijk anders ervaren. Uiteindelijk zijn we allemaal uniek en God gaat Zijn speciale weg met ons allemaal.
Maar ik zelf zie een mooi voorbeeld in het leven van Mozes, als hij met het volk van Israël door de woestijn trok. Dat volk was het reizen door de hete woestijn helemaal niet gewend, ze deden niets anders dan klagen. Ook het verblijf in tenten gaf natuurlijk het nodige ongemak, je ziet en hoort alles van elkaar. Maar er kwam nog iets anders bij, ze hadden voortdurend allerlei meningsverschillen en ruzies… en dan kwamen ze bij Mozes, hij moest dan steeds weer recht spreken. Dat werd hoe langer hoe drukker, zijn schoonvader had er ook al wat van gezegd (lees Exodus 18:15-17).
Toen kwam God, Hij wilde alleen met Mozes spreken, maar dat was bijna onmogelijk met al die mensen steeds aan de deur van zijn tent stonden. En God zei toen tegen hem dat hij de berg moest beklimmen (lees Exodus 24:1). Daar op de top van de berg zou God tot hem spreken. Vergis je niet, dat was best een behoorlijke klim voor Mozes, maar het kon niet anders. Hij ging eerst met een aantal mannen de berg op en was toen uiteindelijk zelf alleen met God op de top. Dat kon dus ook niet even snel, dus even een tekstje lezen, kort bidden en dat was het. Want daar hoef je echt de berg niet voor te beklimmen, dat kon ook aan de voet van de berg. God wilde beslist een tijd alleen met Mozes zijn en ja... dat zei de Heer ook tot mij en… misschien ook vandaag wel tot jou. Daarom liep je misschien wel vast en kwam je op een bepaalde manier tot stilstand.
Het is een te lang verhaal om te vertellen, maar.. ik liep jaren geleden ook vast. Ik had samen met mijn vrouw, 18 jaar een bediening in ons land geleid en nu stopte het. Ik begreep eerst niet waarom en voelde me behoorlijk onrecht aangedaan. Totdat ik later begreep dat God zelf mij tot stilstand bracht. Het was tijd voor verandering in mijn leven, maar ik was zo druk, dat God er niet tussenbeide kon komen. Ook als ik in gebed was, bleef ik meestal zelf aan het woord, God kwam er niet tussen. Totdat ik tot stilstand kwam en de Heer eindelijk de gelegenheid kreeg om tot mij te spreken.

Mijn vrouw en ik hadden toen de wissel maar omgezet, het hoefde voor ons helemaal niet meer. Maar God dacht er anders over. Tijdens een strandwandeling kwam op een wonderlijke wijze het antwoord. We zijn nu vele jaren later nog steeds dankbaar dat God ons tot stilstand bracht.

Maak vandaag zelf eens een afspraak met God, net zoals je zou doen met iemand anders. Dat kun je rustig doen, want in Gods agenda zijn alle dagen nog gewoon open. Je reserveert gewoon tijd om met de Heer te zijn, dus niet in een haastig moment, gauw even voor het eten of voor het slapen gaan, dat werkt niet. Mensen die tijd voor God nemen zullen ook ervaren dat God tijd voor hen maakt. Je gaat Gods stem vernemen, is dat niet geweldig.

Eerlijkheid

Vandaag heel wat anders. Ruzie komt in alle gezinnen wel eens voor, misschien spreek je me nu tegen, maar ja… ik denk toch dat het zo is. Je bent mens en het kan je gewoon overkomen. Je hebt bijvoorbeeld je dag niet, alles zit tegen en iemand van het gezin, wil iets wat jij niet wil. Het kan zomaar gebeuren en ook als je christen bent. Ik zeg altijd, elkaar vergeven en weer opnieuw beginnen is ook geweldig fijn. In een huwelijk kun je nooit gelukkig worden, als je moeite hebt met vergeven. Mocht dat zo zijn, mijn advies is, ga er zo snel mogelijk mee naar de Heer en vraag Hem je te bevrijden, want het geeft je ongeluk. Sommige mensen bewaren alle grieven en onvrede die ze hebben, in hun hart en op een dag ontploffen ze. Dan komt alles er in één keer uit en vaak zijn de gevolgen dan dramatisch. Dat was gewoon niet nodig geweest, had het wat eerder uitgepraat en vergeven. Gelukkig handelt God niet zo met ons, want dan liep het met ons allemaal verkeerd af.

Mijn vrouw en ik hebben er gelukkig geen moeite mee om, als dat nodig is, elkaar om vergeving te vragen en we hebben het ook onze kinderen zo geleerd. Het is heel goed voor kinderen als ze zien dat hun ouders daar geen moeite mee hebben en ook… dat ouders het niet moeilijk vinden om hun kinderen zo nodig om vergeving te vragen. Ook ouders zijn niet volmaakt. Onze kinderen zullen het weer van ons overnemen, want wat je zaait zul je ook oogsten, dat zegt de Bijbel (lees Gal.6:7). En dat dit echt zo is, zag ik een poosje geleden nog, één van onze kleinkinderen leerde het ander weer. Ik was er blij om. Vergeef dus en wees vooral altijd eerlijk.

Zonden groeit, net als ergernissen en onrecht, maar ook eerlijkheid en waarheid groeit. Het voorbeeld wat onze kinderen in ons zien, zal zeker ook effect hebben in hun leven. Vandaag dacht ik in dit verband even aan het verhaal van Jakob, ik gaf daar eens een boeiende Bijbelstudie over in een gemeente. Ik ben erg blij met dergelijke verhalen, want het geeft zo gewoon weer hoe het kan gaan in een huisgezin en daar leren we zoveel van.

Jakob was de zoon van Rebecca en Izaäk, hij was er één van de tweeling, zijn tweeling broer was Ezau. Die twee broers leken echter helemaal niet op elkaar. Rebecca was meer gesteld op Jakob, dat karakter stond haar eerlijk gezegd meer aan en ja je raad het al, Jakob was meer gesteld op Ezau. Ezau was de ruwe jager, die nog wel eens wat lekker eten voor hem meebracht.

Nu is het een te lang verhaal en daar ontbreekt de ruimte voor. Alleen moet ik even denken aan de dag dat Rebecca haar zoon Jakob aanzette om zijn vader, die inmiddels blind was, te bedriegen. Je kun dat leerzame en boeiende verhaal zelf lezen in Genesis 27. Je vraagt je dan af, hoe is het mogelijk dat je als moeder, je zoon aanzet tot zo iets. Maar in ieder geval zaaide ze hiermee iets in het hart van haar zoon Jakob, wat Jakob later ook terug vindt in het hart van zijn kinderen. Het is een verhaal met een enorme diepte.

Ook Jakob wordt jaren later bedrogen. Maar het ergste van alles moet voor Jakob toch geweest zijn, dat zijn zoons hem later hebben bedrogen met de dood van Jozef. Vele jaren later, als ook Jakob een gezin heeft, maakt hij het mee. In het beroemde verhaal van Jozef, de zoon van Jakob en Rachel, komt het weer voor. Zijn andere zonen zijn jaloers op Jozef en vooral op de liefde die Jakob had voor zijn zoon Jozef. Op een dag nemen ze hem gevangen en verkopen ze hun broer Jozef aan Ismaëlieten, die hem als slaaf naar Egypte brachten (Genesis 37).

Later hebben die jongens aan hun vader Jakob het bebloede kleed van Jozef laten zien. Ze liegen hem voor en vertellen hem dat Jozef verscheurd was door wild dier. Dit was een verschrikkelijk drama voor Jakob. Hij hield intens veel van Jozef en hij heeft daarom nog jaren lang gerouwd om zijn zoon. Stel je eens voor, de pijn in het hart van Jakob. Het ergste was, zijn zonen zagen hun vader iedere dag rouwen, ze wisten allemaal dat het een leugen was, want Jozef was niet verscheurd. Ze zagen het verdriet en ze deden er niets aan, een klein zaad was een boom geworden.

Wat is het belangrijk, om altijd eerlijkheid en waarheid te zaaien, wat de gevolgen ook zijn. Mocht het voor jou nodig zijn, maak het dan vandaag nog met iemand in orde. God is waarheid en licht en we moeten een getuigen van het licht zijn.

Bemoedigingen-23vanuit Gods Woord

God geniet ook

Ik geef maar weer spontaan aan je door, waar ik vanmorgen aan moest denken. Mijn vrouw en ik zijn jaren geleden in Israël geweest en we hebben toen geprobeerd de 'via dolorosa' te lopen, dat is de lijdensweg van Jezus naar Golgotha. Het is ons helaas maar voor een deel gelukt. De smalle weg in Jeruzalem zat vol met handelaren in van alles en nog wat, groente, fruit, sieraden, horloges, parfumerieën, kleedjes, kralen, houtsnijwerk,… gewoon van alles. Vooral de kleine jongens op de straat werden steeds opdringeriger naar de toeristen toe. We werden gewaarschuwd door onze gids, duw ze maar een beetje van je af en ga vooral niet stilstaan, want dan kom je niet meer van ze af. Natuurlijk hebben we ook wel begrip voor deze handelaartjes, ze moeten er van leven en de toeristen zijn hun enige bron van inkomsten.

In Jezus dagen verschilde het nu ook weer niet zoveel. Natuurlijk waren de toeristen anders dan nu en hadden ze geen handelaren zoals tegenwoordig, maar er werd wel druk handel gedreven, bijvoorbeeld op het tempelplein in Jeruzalem. Dat plein voor de tempel was een druk handelscentrum geworden. Ze handelde daar namelijk over de prijs van een offerdier en ook wisselde ze Romeins geld, wat afgodisch was vanwege de beeltenis van de keizer.

Vroeger als de Israëliet God een offer wilde brengen, ging hij gewoon een offerdier uitkiezen en nam hij dat dan mee naar de tempel, waar de priester het dan voor hem offerde aan de Heer. Maar dat gaf toch de nodige logistieke problemen. Bijvoorbeeld, mensen waren in die tijd niet zo mobiel als wij vandaag en veel dingen gebeurde nog lopend. Daarom, langzaam maar zeker veranderde dat, omdat er handelaren kwamen die deze problemen wel van ze over wilde nemen. Je kocht dan gewoon een offerdier op het tempelplein en daarmee maakte je het jezelf een stuk gemakkelijker.

Maar er was iets anders wat nog veel belangrijker was, voor degene die een offer wilde brengen, dan dit logistieke probleem. Namelijk de vraag, 'welk dier' zal ik aan de Heer offeren? Dat had namelijk alles te maken met de gesteldheid van je hart, ten aanzien van God. Of anders gezegd, 'hoe dankbaar was je'? Want je kon natuurlijk ook een dier offeren waar je vanaf wilde, omdat het dier bijvoorbeeld een gebrek had, dan was het toch al niet zoveel waard.

Maar als je God echt dankbaar was, dan kon je de Heer alleen het beste dier offeren wat je had, of het duurste wat er te krijgen was. In oude situatie gebeurde het wel, dat iemand die wilde offeren, dagen lang door zijn kudde liep, dieren met elkaar vergelijk, om dan een keuze te maken wat hij God wilde offeren. Maar dat was nu in de nieuwe situatie niet meer nodig, want de handelaren op het tempelplein leverde nu de dieren aan. Je moest alleen maar met hen afspreken welke prijs je zou willen betalen voor je offerdier.

Je zou dus kunnen zeggen dat de prijs die je wilde betalen een beetje in de plaats was gekomen, van jou dankbaarheid aan God. Maar in de praktijk werkte dat niet zo, men wilde steeds goedkoper, het werd een hele markthandel. Eerst vond dat loven en bieden op het plein voor de tempel plaats, maar nu breidde het zich steeds verder uit, tot wel in de tempel.

Maar Jezus kwam en dreef al die handelaren eruit (Mat.21:12), er was ook zo weinig over van waar het eigenlijk om ging, namelijk God laten zien hoe dankbaar je was door Hem het beste wat je had te offeren.
Dat gevoel had ik ook een beetje in Israël, toen al die handelaren ons van alles wilde verkopen, op de weg naar Golgotha. Denk je eens in, Jezus die Zijn zware kruis moest dragen tot Hij niet meer kon, mogelijk op die zelfde weg. Het rumoer om me heen kon ik even niet meer verdragen, we vluchten de graftuin in waar het gelukkig stil was. Ik moest er vandaag weer aan denken, hoe gemakkelijk ook wij, uit het oog kunnen verliezen waar het bij God werkelijk omgaat. Want ook wij kunnen de Heer alleen maar laten zien, hoeveel we van Hem houden, door Hem het beste van ons leven te geven. Wel iets om vandaag eens over na te denken. Feitelijk gaat het daar alleen maar om, alle andere dingen zijn van veel minder belang. Stuur me gerust een berichtje als je hier wat van wil zeggen.

In het Bijbelboek Maleachi 1:7 zegt God tegen Israël, dat het Hem verdriet deed, dat ze Hem alleen maar kreupele en afgedankte dieren offerden. Ze gaven de Heer dus de restanten en niet het beste. God wil ook van ons geen restanten, Hij wil het beste van ons. Zo verlangt Hij naar onze dankbaarheid, onze lofprijs en aanbidding. Dat we bijvoorbeeld op de dag even de tijd nemen om Hem te danken voor Zijn liefde, daar geniet Hij van. Ik ben jaren geleden begonnen, om iedere dag even te zingen voor mijn hemelse Vader, ik weet nu dat Hij daar intens naar verlangt.

God is niet saai

Misschien is deze bemoediging voor sommige mensen heel speciaal. Mocht dat zo zijn, beschouw het dan als een liefdevolle boodschap van de Heer, alleen maar bedoeld om je te helpen. Het is dus nooit veroordelend bedoeld, maar de Heer heeft jou geluk op het oog.
Ik wil even het volgende tegen je zeggen, blije mensen leven gemakkelijker en daarom, God wil dat jij en ik blije mensen zullen zijn. Lees maar in Fil.4:4 en er zijn nog veel meer teksten in de Bijbel die ons dat vertellen. Natuurlijk heeft het leven ook moeilijke momenten, tijden van verdriet, maar het wordt absoluut dragelijker voor je als je ook wat kan relativeren. Je hebt niet het aller moeilijkste leven wat er is en jou probleem is niet het ergste wat er bestaat, ook al voelt het op dit moment zo voor je. Het zal je geweldig helpen, als je ook nog af en toe wat humor kent in je leven en misschien zelfs wel eens om jezelf kan lachen. Mensen die alleen maar ernstig zijn en vooral over moeilijke dingen willen praten, zijn over het algemeen geen plezierig gezelschap. Onthoud dat.
Nu even dit. Getrouwde stellen die samen nooit een grapje maken en altijd maar serieus praten, missen veel in hun leven. En ook, een gezin waar nooit gelachen wordt, is zelfs geen gezonde plaats voor een kind om op te groeien. Het kan ook nog psychische schade tot gevolg hebben. Helaas zijn die gezinnen er, geloof me maar, soms hebben kinderen daar een leven lang last van. Dit is zeker niet wat God wil.
Er zijn mensen die denken dat God geen humor kent en dat, als je over de Bijbel spreekt, je altijd ernstig moet kijken. Maar ook dat is iets wat de duivel mensen heeft wijsgemaakt. Predikers van het evangelie die van God de gave hebben ontvangen, om ook af en toe wat humor in een prediking te brengen, zullen over het algemeen meer de aandacht van hun gehoor vast houden. Mensen zullen zich mogelijk nog jaren zo'n prediking herinneren.
God houdt beslist van plezier, humor en zelfs van feest. In Psalm 43:4 kun je lezen over 'de God van jubelen en vreugde'. Mijn vrouw en ik liepen op een zonnige vakantie dag ergens een kathedraal binnen, zomaar om die kerk even te bezichtigen. Maar die kerk was behoorlijk donker en het rook er stoffig en koud. We zijn er snel weer uitgelopen. We zeiden tegen elkaar, God woont niet in die donkere stoffige kerk, God houdt juist van licht en blijdschap en Hij woont zelf in het licht. Bij de Heer wordt het zelfs nooit meer donker (Openb.21:25b).
Maar nu even over feest. In Leviticus 23 lees je enkele keren dat God tegen Israël zei dat ze feest moesten vieren, jawel het staat er echt. Dus plezier maken in opdracht van God, kun je het mooier hebben. Bijvoorbeeld als de oogst werd binnen gehaald, dan vierde ze het loofhutten feest. Dat feest vierde ze niet één dag of één avond, maar de Heer had ze opgedragen 7 dagen feest te vieren en er staat ook letterlijk dat ze vrolijk moesten zijn, dus ze mochten er niet chagrijnig bij lopen. God had zelfs bedacht, dat ze een poosje in hutten moesten gaan wonen, om uit te beelden de primitieve manier waarop ze door de woestijn getrokken waren. Geloof mij maar, dat wonen in die hutten met het hele gezin, was geen droevige gebeurtenis, maar een spannend avontuur van 7 dagen lang, lees het zelf maar in de Bijbel. Ik denk dat onze kinderen daar vroeger ook wel wat voor gevoeld zouden hebben, kamperen in opdracht van God. Geloof mij maar, die gezinnen hebben heel wat gelachen. God zei letterlijk in Lev.23:40 '..gij zult vrolijk zijn..', moet je nagaan.
En zo zijn er nog heel veel meer voorbeelden in de Bijbel. Bijvoorbeeld, als de verloren zoon thuis kwam in lompen gehuld en volkomen berooid, dan richt de vader een feestmaal aan (Lukas 15). En Jezus zegt dan dat de engelen in de hemel ook feest vieren, als een zondaar zich bekeerd. Jawel, dus er wordt constant feest gevierd in de hemel, want er bekeerd zich elke dag wel ergens in de werd iemand. Denk dus niet dat je straks in de hemel in een saaie wereld terecht komt, waar geen plezier meer is en iedereen ernstig kijkt, want dat is gewoon niet waar.
Mocht je misschien last hebben van zwaarmoedigheid, dan heb ik een boodschap voor jou. God zegt in Jesaja 61 dat Hij ons een lof gewaad wil geven in plaats van een treurige geest. Mensen die een treurige geest hebben, klagen wat af en zien nooit geen lichtpuntjes. Laat ik je zeggen dat de wereld vol zit met deze klagers en je komt ze overal tegen, op het werk, op school, in de winkel, bij de bushalte, in de trein. Mensen klagen graag en vergeten dat niet alles negatief en moeilijk is.
Luister, God zegt tegen jou vandaag, 'Mijn kind Ik kan je Mijn blijdschap geven'. Ik weet niet hoe Paulus en Silas dat gedaan hebben, toen ze in de gevangenis zaten en hun rug was kapot gegeseld (Hand.16). Maar er overviel hen ineens iets wat ze volgens mij niet van zichzelf hadden. Ik weet niet welke van de twee is begonnen te zingen, maar het gebeurde wel, God deed dat in hen. Volgens mij kan de Heer dat ook bij jou doen.

Verbond uit je jeugd

God sloot een verbond met Abraham (Gen.17:2) en ook met Isaak en Jacob. Hij herhaalde dat verbond regelmatig. Maar ook later had de tempel dienst bij Israël in die zin grote betekenis. God bevestigde daar steeds opnieuw, jaar op jaar, Zijn verbond. Elk jaar opnieuw, op de grote verzoendag ging de hogepriester met het bloed van het offerdier, het Heilige der Heilige binnen, waar God woonde. Daar sprenkelde hij 7 maal bloed op het verzoendeksel en God bevestigde daar steeds Zijn verbond met Israël. Dat wil zeggen, Hij zou het volk niet veroordelen maar genadig zijn.
Natuurlijk, heel veel dingen zijn nu vervuld door Jezus, we behoeven geen offers meer te brengen, gelukkig maar. Jezus heeft deze offerdienst eens en voor altijd vervuld, door zelf te sterven als het volmaakte offerlam voor ons (Hebr.10:10). Hij heeft met Zijn eigen bloed onze zonden weggenomen en de relatie met God hersteld. Wat een prachtige beeld, als je er goed over nadenkt, dan word je hart vervuld met dankbaarheid. De relatie is hersteld en het verbond is weer gesloten en kan zelfs niet meer verbroken worden.
We zijn gelukkig ook niet meer gehouden aan de verschillende wetten en regels aangaande dagen en feesttijden, lees maar in Col.2:16. Daar kan iedereen over denken wat met wil, maar zo lees ik het in de Bijbel. Natuurlijk, als je het fijn vind om die Joodse feesten nog te vieren, prima. Maar we leven gelukkig niet meer onder de wet van het oude, maar we zijn door Jezus overbracht in het nieuwe verbond (Lucas 22:20), verzegeld met het bloed van Jezus zelf.
Het enige feest dat Hij met ons wil vieren is het heilig Avondmaal (1 Kor.11:25). Dat mag je zo vaak vieren als je maar wilt, al wil je het iedere dag doen (Hand.2:42). Je gedenkt daarmee het eeuwig verbond wat Hij met ons sloot en tegelijk vieren we het feest van Jezus overwinning (1 Kor. 5:8).
Je hoeft daarom niet te treuren, maar je mag je verblijden. Het is beslist een feestmaal, waarmee je belijd, dat je voor eeuwig met Jezus verbonden bent. Geloof me maar, de duivel heeft er een hekel aan als je vaak heilig Avondmaal viert, hij is er zelfs bang van.
En het is allemaal nog maar het begin, of nog maar een schaduw van het grote feest wat nog gaat komen (Openb.19). Straks als we bij Jezus zijn, zal er een groot hemels feest gevierd worden. Hoe dat precies zal gebeuren weet ik niet, maar ik heb wel al een uitnodiging gehad van Jezus en ik heb ook een bruiloftskleed ontvangen. De Heer heeft me alleen gezegd dat ik me gereed moet houden, voor het moment dat ik geroepen wordt door de Heer, want dan begint het feest. Mogelijk zullen de engelen ons nog dienen op dat feest, in ieder geval zal er grote hemelse vreugde zijn, ik zou het zelf voor geen goud van de wereld willen missen.
Over dat verbond moest ik even nadenken. Zoals altijd lees ik in de morgen de Bijbel en de Heer sprak weer tot mij door een tekst. Nu door een tekst uit Ezechiël 16:60, waar God tegen Israël zegt dat Hij een verbond met hen had gesloten, 'in hun jeugd' en… dat Hij zich dat verbond zal blijven herinneren. Zo is God, als Hij een verbond met je sluit, dan verbreekt Hij dat nooit. Wij doen dat wel soms, maar God niet, Hij is trouw. Daarom zal ook Israël nog gered worden, niet omdat Israël beter is dan andere volkeren, maar omdat God trouw is.

Vanmorgen moest ik er aan denken, dat God ook met mij een verbond heeft gesloten. Ook in mijn jeugd, dat weet ik nog heel goed. Ik was nog heel jong toen ik mijn leven aan Jezus gaf. Ik was nog een kind en ik werd aangesproken door het evangelie. In een samenkomst ben ik naar voren gelopen en heb ik mijn hart geopend voor Jezus. Ik voelde me wel heel erg bekeken, in die grote samenkomst met al die volwassen mensen die naar zo'n kind keken. Maar Jezus liefde won het.

Sommige mensen hebben me later wel eens gevraagd, 'kan een kind zich wel bekeren'. Is dat dan wel serieus, want kinderen zijn nog speels en weten niet altijd de betekenis van de stap die ze maken. Maar ik weet uit eigen ervaring dat ook een kind, Gods liefde kan ervaren en ook een oprechte keus voor Jezus kan maken. Het is niet zo dat ik daarna als een soort heilige door het leven zweefde, die nooit meer een fout maakte, zeker niet. Ik was net zo jong als alle andere kinderen van mijn leeftijd. Maar er was natuurlijk wel verschil, ik had namelijk een verbond met God gesloten en God heeft dat verbond nooit verbroken. Ook… toen ik wel eens dreigde op verkeerde wegen te gaan, kwam Hij tussen beide. Hij bewaarde het verbond met mij, tot op deze dag, want God is trouw.

Weet je, daarom heb ik vertrouwen dat het ook met onze kinderen allemaal goed komt. God heeft ook met hen een verbond gesloten en Hij zal zich het verbond van hun jeugd gedenken. Hoe het zal gaan, weet ik niet, maar ik geloof dat Hij ze nooit los zal laten.

Bemoedigingen-24 vanuit Gods Woord

Een groot geheim

Laat ik het nog een keer zeggen tegen iedereen die dit maar wil lezen. Er is niemand die ons zo liefheeft als Jezus Christus. Ik zou er gemakkelijk deze bemoediging mee kunnen vullen, dan leg ik nog eens uit hoe dat precies zit met die liefde van Jezus. Misschien zijn er dan lezers die zouden zeggen, nou ja, dat weet ik nu zo langzamerhand wel. Maar volgens mij doet het je altijd wat, als iemand tegen je zegt dat hij of zij van je houdt en je weet dat die persoon het oprecht meent. Dat kan je nooit ongeroerd laten.

Ik ga jou even iets vertellen, wat voor mij iedereen wel mag weten. Vanaf de eerste dag dat ik mijn lieve vrouw huwde, heb ik haar verteld dat ik van haar houdt. En echt waar, iedere morgen als ze wakker wordt, dan zeg ik het weer tegen haar. Ze is er natuurlijk na 48 jaar huwelijk, al aangewend, maar dat maakt mij niets uit, ze weet dat ik het meen. Liefde is meer dan een gevoel. Dat is ook zo'n misverstand. Veel mensen schrijven ons en sommigen komen, in de samenkomsten waar we mogen spreken naar ons toe, vaak ook met huwelijks problemen. Nu kunnen wij geen problemen oplossen, dat zeggen we ook altijd, we kunnen voor mensen bidden en ze soms de weg wijzen. Het is ook wel eens gebeurd dat men naar ons toekwam met het volgende probleem, 'we hebben niets meer samen want het gevoel is weg'. Wat een leugen van de duivel, want de satan is de leugenaar vanaf de schepping van de mens. Liefde is natuurlijk niet alleen maar een gevoel, nee er komt nog iets meer bij, liefde is ook trouw, het heeft alles te maken met een onvoorwaardelijke keus die je voor elkaar hebt gemaakt. Dan maakt het je niet uit hoe je je voelt.

Mijn vrouw en ik houden van elkaar, maar we zijn natuurlijk niet elke dag dezelfde en voelen die liefde ook niet elke dag hetzelfde, maar daarom is die liefde er nog wel.

De Bijbel leert dat het aardse huwelijk tussen man en vrouw een schaduw is van het hemelse, tussen God en de verloste kinderen van God, de gemeente. Paulus leert zelfs dat het een groot geheimenis is (Ef.5:32). Dat is ook niet te snappen, waarom God van ons houdt en waarom Zijn liefde ook onvoorwaardelijk is, dus ongeacht of je het vandaag nog voelt, blijft Hij van je houden. Kun je dat uitleggen, nee ik niet.

We zeggen wel eens met een grapje tegen elkaar, 'waarom houden wij eigenlijk van elkaar'. En dan zeg ik tegen haar, 'omdat jij de mooiste, de liefste en knapste vrouw bent die er op de wereld bestaat'. En dan zeg ik er direct achteraan, 'en het maakt me niets uit wat een ander daarvan vindt'. Dan lachen we tegen elkaar en dan wil ze natuurlijk alle moois van mij gaan opnoemen, maar dan stop ik haar, want daar gaat het helemaal niet om. Liefde kijkt heel anders naar elkaar, liefde ziet helemaal niet dat we wat ouder zijn geworden. Nee, wat een onzin, liefde maakt alles mooi, dan kijk je ook anders naar de mensen om je heen.

Maar ook al ben je alleenstaand en moet je het allemaal maar alleen doen, natuurlijk valt dat niet mee, maar Jezus houdt toch van je en ik geloof, de Heer doet hierin hetzelfde als wat ik doe, Jezus wil steeds opnieuw tegen je zeggen, dat Hij van je houdt. Als je dat weet en iedere dag weer opnieuw hoort, dan wordt je vanzelf mooi. Want dan gaan je ogen stralen, dan voel je je gelukkig.

Ik heb het door Gods genade op honderden plaatsen mogen prediken en steeds opnieuw ook mogen zeggen, 'Jezus houdt van je' en het klinkt misschien vreemd, maar overal waar ik het zei, ging er iets door de zaal wat ik niet uit kan leggen. Ik ben vele malen in de gevangenissen geweest in Roemenië, in achterstandswijken van grote steden, op de vuilnisbelt ja.. waar mensen wonen. We hebben steeds gepredikt over de liefde van God, in de krottenwijken van de stad. 'Dank U wel Heer voor uw genade, U zou daar ook heen gegaan zijn'. En overal waar we kwamen zagen we het weer gebeuren, zodra mensen horen dat Jezus van ze houdt, gebeurt er iets. Ik kan het niet uitleggen, het is inderdaad een groot geheimenis. Soms zagen we dat mensen spontaan begonnen te huilen. Dan moet er toch iets gebeurd zijn van binnen, ja Gods liefde breekt de hardste harten en kan je van binnen zo aanraken dat je totaal veranderd.

Echt ik maak geen grapje, het is ook voor jou, het is een liefdesrelatie die je echt gelukkig zal maken. Als je vandaag een poosje stil bent voor God en je vraagt Hem met Zijn liefde tot je te spreken, dan kun je Zijn stem horen en ik weet wat Hij tegen jou zegt. Jezus zal weer opnieuw tegen je zeggen dat Hij van je houdt. 'Mijn kind Ik hou van je'.

De Bijbel zegt in Rom.5:5, dat de liefde van God door de Heilige Geest wordt uitgestort in ons hart. Dat gebeurt niet één keer in je leven, nee, maar dat kan iedere keer weer gebeuren als je er om vraagt.

Je bent niet mislukt

Het is bijzonder dat Jezus precies wist wat er gebeurd was in het leven van de Samaritaanse vrouw (Joh.4). Maar op dezelfde manier weet Hij dat van mij. Jezus vroeg de Samaritaanse eenvoudig om haar man te gaan halen. Maar toen kwam direct het hele verhaal eruit, ze had geen man meer, ze was 5 maal gescheiden en leefde nu wel samen met een man, maar dat was waarschijnlijk meer uit nood, waar moest ze anders heen. Maar Jezus wist alles, tot in detail.
Ons leven is eveneens een open boek voor Hem, Hij weet alle dingen. Waar je woont, wie je bent, wat je denkt, waar je over spreekt, wat je voor een ander verbergt, wat er in het verleden gebeurd is etc., Jezus weet het. Een mens is van nature vaak geneigd om zich te verbergen. Dat was al zo in het prille begin, in het bekende verhaal in de hof van Eden, toen de twee eerste mensen in zonden vielen. Het eerste wat men deed was zich verbergen, God riep hen echter tevoorschijn. 'Adam waar ben je', wat een woorden van liefde die naar ons uitgaat, die ons niet los kan laten, die altijd weer opzoek zal gaan. Trouwens, je kunt je niet verbergen voor God.
Ook de Samaritaanse was bezig zich te verbergen. Ze moest elke dag water halen, dat was de gewoonte in die tijd, alle vrouwen haalden dagelijks water aan de put. Die put was meteen een sociale ontmoetingsplaats voor al die vrouwen, daar werden de nieuws berichten doorverteld, daar ontmoette je elkaar. Maar de Samaritaanse ging juist niet naar deze plaatsen, want ze wilde verborgen blijven, geen drukte om haar heen. Stel je voor dat de mensen vragen gingen stellen, misschien wel opmerkingen gingen maken over haar verleden. Natuurlijk, die 5 echtscheidingen waren niet zomaar. Vrouwen werden soms om niets weggestuurd door een man, dat kon bijvoorbeeld gebeuren wanneer ze het eten liet aanbranden, of te laat kwamen of een andere kleinigheid. Daarbij kwam, in die dagen kreeg een vrouw hoe dan ook de schuld. Je had namelijk de familie eer ten schande gemaakt en dat woog zwaar. Wat een onrecht.
Maar als je 5 keer was weggestuurd, met alle pijn die dat teweeg bracht, dan moet je je toch enorm afgewezen voelen, uitgespuugd. Wie wilde dan nog met je verder, hooguit als bijvrouw bij iemand die niet met je trouwen wilde en waarbij je al helemaal niet zeker was of je morgen nog bij hem mocht wonen. Maar ze moest, ze had in die tijd geen bestaan zonder een man. Wat een rare, oneerlijke tijd. Afgewezen, uitgespuugd, nagewezen en ze verborg zich daarom voor de mensen. Daarom dat ze op het heetst van de dag naar de put ging, als het veel te warm was om de tocht te maken naar die put en dan met die zware waterkruik. De vrouwen bleven dan thuis en dus was ze dan alleen, geen mensen die haar nawezen en dat voelde prettiger.
Alleen op die dag was er Iemand die plotseling toch op haar wachtte, op dat hete uur. De Bijbel zegt, Jezus moest door Samaria gaan, Zijn liefde voor deze vrouw dwong Hem, Hij wilde haar ontmoeten en Hij wist al alles van haar. Sterker nog Hij kende haar al voor haar geboorte, lees maar in Psalm 139. Jezus is ook God, Hij kende ons toen we nog een ongevormde klomp waren, in de schoot van onze moeder. Toen dacht Hij al aan ons. Je kunt je ook voor God niet verbergen. Tegenwoordig kan men met echo apparatuur de baby zien in de baarmoeder, maar God heeft dat soort apparatuur niet nodig. Hij zag ons al voor onze geboorte. En deze machtige God had toen ook al een plan klaar liggen voor deze Samaritaanse vrouw. Later bracht ze heel Samaria bij Jezus, met een heel eenvoudig getuigenis. Wat een prachtig plan.
Zo is het met ons, Hij heeft het plan van ons leven al vastgesteld in de hemel en Hij weet alle dingen. Het is te bizar voor woorden, je verstand kan het niet bevatten, ook de wetenschap kan er helemaal niets mee, maar het is gewoon het Woord van God. God riep bijvoorbeeld Jeremia, om Hem als profeet te gaan dienen en God zegt letterlijk tegen hem, in Jer.1:5, 'nog voordat je gevormd werd in de schoot van je moeder kende Ik je al en toen je geboren werd, heb ik je direct voorbestemd om een profeet te zijn'. God had al een toekomst plan voor hem en ik geloof dat dit niet alleen zo was voor Jeremia, maar voor ook voor mij.
De Bijbel zegt ook, dat God het werk wat Hij eenmaal begonnen is zal voleindigen. Fil.1:6. Dat betekent dat God net zolang aan je leven wil werken totdat hetgeen Hij in gedachte heeft werkelijkheid is geworden. Hij geeft het niet op.
Vandaag wil ik het tegen iedereen zeggen die dit vandaag leest. God wil met jou opnieuw beginnen. Hij geeft het niet op, je bent niet mislukt, misschien denk je dat maar het is gewoon niet waar. De hemelse pottenbakker kan uit een totaal mislukt werkstuk toch iets moois maken. Misschien dat je opnieuw door een proces van kneden moet, maar vergeet nooit dat het de handen van de pottenbakker zelf zijn, die aan jou leven werken.

Onze toekomst

Alle bemoedigingen die ik schrijf, zijn er natuurlijk op gericht om je te bemoedigen, dus ook deze. Het is al weer nummer 90. Ik ben er ruim 4 maanden geleden mee begonnen en nog elke dag groeit het aantal lezers, daar ben ik erg God dankbaar voor. God weet wat de toekomst nog zal brengen, we hebben nu meegemaakt dat het zelfs mogelijk is, dat we gewoon niet meer bij elkaar konden komen om een samenkomst te houden. Maar wat er ook gaat komen, we zullen in ieder geval niet ophouden om jullie te bemoedigen.
De bemoediging van vandaag gaat over onze heerlijke toekomst. We weten het wel en we zullen het allemaal wel eens meegemaakt hebben, maar het leven kan eindigen. Deze week maakte we het zelf mee in ons eigen familie, vandaar ook dit onderwerp. De meeste mensen praten daar niet zo graag over, vooral als je nog gezond bent en alles goed gaat en dat is natuurlijk te begrijpen, maar soms is het toch nodig.
Wat een geweldig voorrecht is het om een kind van God te zijn, dan heb je altijd toekomst, het maakt niet uit in leven en in sterven. Misschien is er iemand die dit nu leest en daar nog niet zo zeker van is, dan zou ik je willen zeggen, ga vandaag eens in gebed naar Jezus en vertel Hem dat je ook bij die mensen wil behoren die toekomst hebben. Hij zal je zeker aannemen als Zijn kind.
De Bijbel vertelt ons dus dat straks alles anders gaat worden. Jezus zal 1000 jaar regeren over deze aarde. Ja wel, het staat er echt, lees Openb.20:4. Dan zullen er geen verkiezingen meer nodig zijn, politieke partijen die elkaar om van alles en nog wat bestrijden, zullen niet meer nodig zijn, Jezus regeert. Hij is de Vredevorst en Hij zal Zijn vrede gebieden over de gehele aarde. Geen oorlog meer, geen honger, geen onrecht mee, geen verdriet meer. Wat een toekomst, dat wil je toch niet missen.
De Bijbel ontvouwt ons een hele nieuwe tijd, Hij zal alles nieuw maken, lees maar in Openb.21: 5. Ja en dan lees ik over nog veel meer wonderlijke dingen, er zal ook een stad zijn die uit de hemel zal neerdalen en waarin verloste kinderen van God zullen wonen. Die stad is ook heel wonderlijk, hij zal namelijk geen energie centrale meer nodig hebben, want God zelf verlicht die stad. Er zal geen nacht meer zijn, je hoeft nooit meer te rusten, want we zullen eeuwig leven vanuit Gods krachtbron en ga zo maar door.

Het belangrijkste is wel dat we Jezus daar zullen ontmoeten, die ons lief heeft en voor ons stierf. Vandaag mogen we al contact met Hem hebben als Hij tot ons spreekt, ons vertroost en kracht geeft, bemoedigt. Maar daar zullen we Hem zien in dat nieuwe land, met ook een nieuw hemels lichaam wat we van Hem zullen ontvangen. Alle lichamelijke problemen en kwalen waar we nu nog soms last van hebben, zijn dan voor eeuwig voorbij. Wat een eeuwigheid, wat een toekomst.

Ik weet uiteraard niet wanneer het zover zal zijn, maar wel dat het op een dag komt. De wetenschap heeft vastgesteld, met lange telescopen en moeilijke berekeningen, dat alle sterren in het heelal langzaam uitdoven.
Maar, ook hier op aarde doven de sterren. Daarmee bedoel ik, mensen die beroemdheden zijn en bejubeld worden door miljoenen mensen, ze doven als het ware toch op een dag uit. De glans verdwijnt. Mijn vrouw en ik kochten enkele jaren geleden, na lang sparen, een andere auto en we waren er natuurlijk heel erg blij mee. Vooral de onberispelijk lak en de oogverblindende glans, was geweldig. Maar na enkele weken kwamen de eerste krassen en ja, dat deed pijn. Nu niet meer, hij rijdt nog prima, maar het nieuwe is weg. Zo gaat het nu eenmaal met alles. Het gaat voorbij.

De Bijbel leert ook dat ons lichaam achteruit gaan, jawel dat staat er ook, lees maar in 2 Kor.4:16. Natuurlijk wil God ons ook naar lichaam genezen, versterken, vernieuwen, maar op een dag is het klaar,.. dan geeft het lichaam het op. Maar een geweldige troost is het voor kinderen van God die geloven dat Jezus ons de weg geopend heeft naar dat nieuwe land wat Hij voor hen bereid heeft. Dan hoef je zelfs de dood niet te vrezen, want de dood is dan alleen maar een overgang, van dit aardse in het hemelse en Jezus wacht ons dan op.

Veel mensen hebben zich laten wijsmaken dat Petrus, de discipel van Jezus, ons wacht aan de hemel poort, maar dat is helemaal niet waar. Geloof me, Jezus wacht ons daar en zal ons welkom heten, lees maar wat de eerste martelaar in Hand.7:56 beschrijft. Hij zag Jezus die in de hemel hem stond op te wachten. Ik weet zeker, Hij zal mij omarmen en tegen mij zeggen: 'wees welkom mijn kind, Ik ben blij dat je er bent'. Wat een toekomst.
Mijn vrouw en ik geloven ook dat de dag dichterbij komt, dat Jezus zelf zal weerkomen. Dan gaan we samen naar Jezus. Dat lijkt ons nog het mooiste, we zien er naar uit en geloof me, jij mag daar ook bij zijn, je hoeft het niet te missen.

Gods liefde blijft tot in de ouderdom

Psalm 92:15, 16 "...zij zullen in de ouderdom nog vrucht dragen, fris en groen zullen zij zijn; om te verkondigen, dat de Here waarachtig is, mijn rots, in wie geen onrecht is".

Dagelijks steun nodig?

info@evangelisch-nieuws.nl